Weblog juryvoorzitter Excellente scholen: Wat is dit mooi!
Het wordt heel stil in de aula van vmbo-school Melanchthon Kralingen in Rotterdam als de directeur mij aankondigt als voorzitter van de jury Excellente Scholen die zal gaan vertellen of de school inderdaad excellent is geworden. Honderden leerlingen en medewerkers kijken me verwachtingsvol aan. Ook medewerkers die vandaag niet werken, zijn gekomen. Sommigen zelfs met hun eigen jonge kinderen. De directeur heeft de spanning goed opgebouwd, want de uitslag heeft hij nog niet prijsgegeven.
Eerder die ochtend ontving hij me in zijn werkkamer. We hebben gesproken over de fantastische prestatie die de school geleverd heeft. Jaren eerder werd de school door de inspectie nog als zwak beoordeeld. Met zijn team heeft deze man heel hard gewerkt om de school op te bouwen tot wat die nu is. Erkenning van de inspectie volgde. Het nieuwe gebouw helpt ook. “Want juist onze leerlingen moeten ervaren dat er aandacht is voor hun leeromgeving,” vertelt de directeur.
En dan nu het predicaat Excellente School. Hij schiet ervan vol. Ik ook, als we daar zo zitten. Want het is allemaal begonnen met het geloof van deze directeur en dit team. Het geloof dat het mogelijk is: dat deze leerlingen, met zulke diverse achtergronden en die vaak met grote leerachterstanden binnenkomen, dat die leerlingen meer uit zichzelf kunnen halen als je ze echt wil leren kennen en aansluit op hun onderwijsbehoefte. Dat je heel goed zicht moet hebben op leerresultaten, maar daarbij ook hoge verwachtingen moet uitstralen, positief over leerlingen moet denken en kansen voor ze moet zien. Dat je kanjers van docenten nodig hebt. En dat sfeer en werkplezier uiteindelijk ook de resultaten ten goede komen.
“Je bent iemand, je kunt iets en je hoort erbij” dat is de leidraad van de school en dat is op alle gebieden voelbaar in de school.
Er is in de afgelopen maanden een voorgesprek met de jury gevoerd, de school heeft een dossier aangeleverd en de jury is op bezoek geweest om te praten met de schoolleiding, docenten, onderwijsondersteuners, ouders en natuurlijk met de leerlingen. De jury raakte onder de indruk. Alle leerlingen spraken met veel waardering en respect over de medewerkers van de school. Ze voelen zich gezien en ze ervaren dat alles erop gericht is dat ze succesvol kunnen participeren in de maatschappij.
Iedereen in de school werkt elke dag systematisch aan de gezamenlijke ambitie.
Er is een intensief leerlinggericht leerlingvolgsysteem opgezet. Daarbij overleggen medewerkers voortdurend over vorderingen, gedrag en welbevinden van leerlingen. Er is intensief contact met ouders: het is een uitzondering als minder dan 90 % van de ouders aanwezig is op ouderavonden. Die aanwezigheid is zeker geen vanzelfsprekendheid in deze wijk. De bibliotheek in het gebouw draagt ook bij aan het contact met de wijk. Er zijn systematische evaluatiemomenten. En elke dag begint met een teamstart, waarbij besproken wordt wat er die dag aan de orde is en hoe het team daar samen op in kan spelen.
Ik kijk naar de volle zaal. “Wat gun ik deze jonge mensen dat ze op deze school terecht zijn gekomen,” schiet het door me heen. “Er zijn dingen die we allemaal graag willen voor jonge mensen zoals jullie,” zeg ik. “Een school waar je gezien wordt en die je echt helpt om het beste uit jezelf te halen en je kansen in deze maatschappij te vergroten. Vaak wordt gedacht dat dat onmogelijk is. Excellente scholen zijn scholen die geloven dat de dingen die we allemaal graag willen wél mogelijk zijn en die ook nog laten zien dat het kan. Jullie school is zo’n excellente school.” Gejuich en applaus. Het overdragen van de vlag aan twee leerlingen. Confetti. Wat is dit mooi.